Rastgele bir travma yaşadığımızda hem duygusal hem de fizikî reaksiyonler veririz. Bunlar, tasa, uyku sorunu, başı karışmış hissetme, daima olumsuz fikirlere sahip olma yahut toplumsallaşmaktan uzaklaşma üzere görünebilir. Çocuklarda ise bu, okuldan kaçmaya çalışmak, ders çalışmamak, karın ağrıları, uyku meseleleri, yemek yememe, öfke ve dikkat cazibeli davranışlar sergileme üzere görünebilir.  

Beşerler travmalarla dolu bir çocukluk geçirdiklerinden sonra yetişkinlik periyodunda yaşadığı her sorun için ebeveynlerini kabahatler. Lakin ebeveynlerimizi suçlamak tahlil değil tersine yalnızca travmamızı devam ettirmemize sebep olur. Çocukluk travmamızı kabul etmek, güzelleşme sürecinin kıymetli bir modülüdür. 

Çocukluk travması nedir? 

1990’larda yapılan değerli bir araştırma, birinci defa çocukluk çağı travmasının bireyin ruhsal meselelerinin oluşmasında çok büyük bir risk artırdığını göstermiştir. 

Pekala çocukluk travmasına sebep olan durumlar nelerdir; 

-Fiziksel istismar 

-Cinsel istismar 

-Duygusal istismar 

-Ev içi şiddet 

-Madde kullanıma sahip olan ebeveyn  

Çocukluklarında, ailelerinde ve toplumsal etraflarında öğrendikleri sıhhatsiz davranışlara sahip olan bireyler, yetişkinlik devirlerine kadar davranışlarının birçoklarının kendine ziyan verdiğinin farkına varmadan davranır ve daima şu soruları kendine sorar;” Neden daima beni kullanan insanları seçiyorum?”  ” Neden her vakit üzülen ben oluyorum? Neden bu kadar alçakgönüllüyüm? Neden daima ben..  

Çocukluktan gelen travmatik olaylar, hayattaki seçimlerimizin birçoklarını belirlediğinden travmatik tecrübelerimizden kurtulmaya çalışmamız ve direncimizi geliştirmemiz travma döngüsünü kırmak için değerlidir. Travma döngüsünü kırmadığımızda, kendimizi her durumda hüzünlü, gergin, hudutlu ve daima tetikte hissederiz. Olumlu hisleri hissetmekte zorlanır etrafımızla olan tüm münasebetlerimizde problemler yaşarız. Travma anılarından kaçınmak tahlil değildir. Travmalarınızdan kaynaklanan yanlış davranış kalıplarını düzgünleştirme ve travmanızı kırma seyahatinizde size yardımcı olacak teklifler; 

-Suçu rastgele bir şahsa yüklemeden başınıza gelenlerin travmatik olduğunu kabul edin, 

-“Bunu neden yapıyorum?” sorusunu kendinize sorarak, bulduğunuzu tüm yanıtları yazabilirsiniz. Bu etrafınıza ve geçmişinize bakarak travmanızın manasını tam olarak anlamanıza yardımcı olacaktır, 

-Size olayı hatırlatan olaylar hakkında konuşmaktan kaçınmak isteyebilirsiniz. Ancak araştırmalar, olay ve hisleriniz hakkında konuşmanın daha dirençli olmanıza yardımcı olabileceğini göstermiştir. Yaşadığınız olaylar hakkında konuşun. 

-Sizde oluşturduğu eksiklikleri fark etmek için tekrar eden ve size ziyan veren davranış kalıplarınızı yazın ve farkındalık oluşturun. Bu, eksikliklerimize bakmak kolay olmadığı için en yakınınızdan yahut bir terapistten dayanak isteyebilirsiniz. 

-Travmatik ortamlarda büyüyen bireyler kendilerine karşı şefkat göstermekte ve kendilerinin farkına varmakta zorlanabilir. Bu nedenle, yoga ve meditasyon ile kendi farkındalığınızı arttırabilir ve başarılarınızı görmek için geçmişten bugüne başardığınız tüm durumları yazabilirsiniz.  

Çocukluğunuzda oluşan travmatik olayları muhtemelen unutmayacaksınız. Bununla birlikte vakit zaman olumsuz hisler hissedebilirsiniz. Ancak, bu hisler bunaltıcı ve davranışlarınıza tesir ettiğini düşünüyorsanız profesyonel bir yardım almanızı öneririm.